LAKBAY SANAYSAY

Lakbay Sanaysay: “Matamis na Ngiti ng Bacolod”

Noong ako'y nakarating sa lungsod ng Bacolod, agad kong nadama ang kakaibang saya at pag-aalagang mula sa mga tao—tila ba ang bawat ngiti nila ay may kasamang kwento ng kabaitan. Kilala bilang “City of Smiles,” ang Bacolod ay hindi lamang isang lugar na masarap pasyalan kundi isang pook na may puso.

Unang araw ko sa Bacolod, agad akong tinikman ng lungsod sa pamamagitan ng kanilang masarap na pagkain. Syempre, hindi pwedeng hindi subukan ang sikat nilang chicken inasal. Kumain ako sa isang local na turo-turo sa Manokan Country, at habang ako’y kumakain, ramdam kong bawat kagat ay may halong pagmamahal ng mga taga-Bacolod sa kanilang kultura.

Pumunta rin ako sa The Ruins sa Talisay—isang lumang mansyon na naging simbolo ng tibay at alaala. Habang nakatingin ako sa mga pader na unti-unting kinain ng panahon, naisip ko kung gaano kayaman ang kasaysayan ng lungsod na ito. Simple ngunit may lalim.

Hindi rin mawawala ang MassKara Festival, na kahit hindi ko personal na napanood sa aking pagbisita, ramdam ko ang kasiglahan at kulay ng pagdiriwang mula sa mga kuwentong ibinahagi ng mga residente. Anila, kahit may mga pagsubok, natututo pa rin silang ngumiti at magsaya—isang katangian na dapat pamarisan.

Isa pa sa tumatak sa akin ay ang kabaitan ng mga tao. Mapa-traysikel driver, tindera, o estudyante, lahat sila ay handang tumulong at ngumiti. Para bang hindi lang ako bisita—isa akong kapamilya.

Sa aking pag-alis sa Bacolod, hindi lang mga larawan ang dala ko kundi mga alaala ng saya, tamis ng ngiti, at simpleng buhay na masarap balikan. Ang Bacolod ay isang paalala na kahit gaano ka-busy o ka-komplikado ang mundo, sa dulo, ang tunay na yaman ay makikita sa pagmamalasakit, kasaysayan, at ngiting mula sa puso.